Kto wynalazł gramofon ?

Gramofon potocznie adapter. Urządzenie do odtwarzania płyt gramofonowych wykonanych z polichlorku winylu dawniej również z ebonitu bądź szelaku. Gramofon nie był jednak pierwszym urządzeniem które było wstanie odtwarzać dźwięk. 19 lutego 1878 Thomas Alva Edison opatentował wynalazek zwany fonografem.

Thomas Edisson z fonografem

 Fonograf był urządzeniem w pełni mechanicznym. Napęd płyty stanowił wałek z korbą lub napęd sprężynowy. Wzmocnienie dźwięku odbywało się w specjalnej tubie rezonansowej lub słuchanie odbywało się przez słuchawki działające na zasadzie stetoskopu. Fonograf miał dosyć istotną wadę ponieważ wałki musiały być wykonane z bardzo miękkiego materiału np. folii cynowej bądź wosku. Jednak równocześnie z Edisonem prace nad zapisywaniem dźwięku prowadził Emil Berliner. W 1877 opatentował mikrofon węglowy. Patent sprzedał firme Bell Telephone Company i dzięki temu wynalazkowi rozpoczęła się era telekomunikacji masowej w Stanach Zjednoczonych. Zarobione pieniądze wynalazca przeznaczył na udoskonalenie wynalazku Edissona. W 1878 złożył wniosek patentowy na aparat do odtwarzania dźwięku z wirującej płyty. Przez 9 lat udoskonalał swój produkt i 1887 roku opatentował nazwę gramofon (niem. Grammophon). Eksperymentował z płytami z twardej gumy ebonitu aż w końcu najlepszym surowcem okazał się polichlorek winylu który jest używany do dziś.

1897 pierwsza płyta wykonana z PCW

 Współczesne płyty wytwarzane są niemal tak samo winylowe płyty spod ręki Berlinera. Aczkolwiek gramofon Berlinera nie był do końca tym co nazywamy współcześnie gramofonem. Zasada odtwarzania płyty w fonografie Edisona polegała na pionowych drganiach igły.W wynalazku Berlinera drgania generowane były poziomo.Napęd również był mechaniczny. W obecnych czasach takie urządzenie nazywa się patefonem. Sprzęt który znamy współcześnie przenosi dźwięk z płyty poprzez igłę na magnes umieszczony w cewce. Zgodnie z zasadą indukcji magnetycznej w cewce indukuje się prąd elektryczny wywołany drganiami magnesu umieszczonego na igle. Prąd ten odpowiada częstotliwości dźwięku i może być dalej wzmacniany. W 1904 John Ambrose Fleming skonstruował pierwszą lampę elektronową zwaną diodą. W 1907 roku Lee De Forest udoskonalił wynalazek Fleming'a poprzez dodanie siatki sterującej do diody otrzymując dzięki temu pierwszy element wzmacniający zwany triodą. Napięcie indukowane w cewce igły jest wzmacniane we wzmacniaczu i podawane na głośnik który drgają generuje dźwięk. Głośnik działa na zasadzie odwrotnej do igły czyli magnes umieszczony jest w cewce. Gdy przez cewkę przepływa prąd elektryczny cewka wytwarza pole magnetyczne o częstotliwości odpowiadającej drganią igły i przenosi je poprzez magnes na mębranę głośnika. Po upowszechnieniu się techniki lampowej w 1925 zaczęto produkować pierwsze gramofony elektryczne. Prawdziwy rozkwit jednak rozpoczął się w 1947 roku w momencie wynalezienia tranzystora który był znacznie tańszy w produkcji od lamp elektronowych.Jednakże we współczesnych aplikacjach typu HI-END następuję renesans gramofonów oraz lamp elektronowych. Dlaczego świadomie chcemy używać 100 letniej technologii? Jakie są różnice pomiędzy dźwiękiem analogowym i cyfrowym. Odpowiedzi na te pytania oraz szczegółowy opis działania wkładki gramofonowej, wzmacniaczy lampowych i tranzystorowych oraz głośników znajdziecie w późniejszych artykułach.